شمشیرت رو غلاف کن
بسم اللّه الرحمن الرحیم
+ میفهمم که حال همه مان خراب است. اما فکر میکنم بیشترمان به آینده امیدواریم. عده ای با آرامش این روزها را سپری میکنند و کمتر تلاطمی را میچشند. ما تجربه نکرده ها و مبتدی ها روزی هزاربار دلمان آشوب میشود.
این روزها کمتر کسی را میشود پیدا کرد به وضعیت جاری کشور، اعتراضی نداشته باشد. اکثرمان با شرایط نابسامان اقتصادی و فرهنگی دست و پنجه نرم میکنیم. گروهی لای چرخ های فشار اقتصادی لِه میشویم و تعدادی هم این وسط با این که دستشان به دهنشان میرسد و اوضاع رفاه شان خوب است، دلنگران حال غمزده مردم کشورشان هستند.
بعد از دیدن تصاویر ترور منقلب شدم. فشارم افتاده بود. موقعیت گریه کردن نداشتم. من یک مادر بودم که با دیدن به عزا نشستن برای بچه ی خردسال دیگه توان و رمق از جانم رفت.
+ وسط کشمکش های خیابانی عدّه ای از هموطنان مان آسیب دیدند و گروهی به عزا نشستند. ما هر روز پای اخبار لرزیدیم و ترسیدیم و گریستیم. هر روز کلی دلهره بابت جان و مال و ناموس مردم توی خیابان ها به جانمان افتاد. ما که یک ته تغاری دانشجو تهران داشتیم، هر روز تلفن به دست بودیم و چند وعده حالش را جویا میشدیم. بابت اعتراضاتش باهاش همدلی میکردیم و از اون خواهش میکردیم که جانش را کف دستش نگذارد و توی خیابان نرود. چه گریه ها که نکردیم. چه غصه ها که نخوردیم.
ماها خیلی هایمان معترض بودیم، اما وقتی اعتراضها به ابتذال کشیده شد، به هتک حرمت کشیده شد، باید آنها که واقعاً معترض بودند و قصد اغتشاش نداشتند کنار میکشیدند. معلوم است که بابت هتک حرمتها و توهین به مقدسات و الفاظ رکیکی که به نیروهای امنیتی و نظامی و بسیج مردمی بیان میشد، دیگر گوش شنوایی برای شنیدن نبود. این که دیگر اسمش اعتراض نیست. فحاشی و بدزبانی و توهین به مقدسات را توقع دلسوزی و تیمار داشتند؟
هر روز یک دروغ جدید عَلَم می شود و عده ای با آن فریب میخورند و آن را پی میگیرند. فیلم و کلیپ هایی که منبع شان نا معلوم است. میگویند با مریم رجوی و فلان و بهمان زاویه داریم. ولی در مقام سخن و عمل، دوگانه ای میان این دو مشاهده نمیکنی.
مطالبات اول آزادی و حجاب و ... بود. حالا اما ورق برگشته و حرف اصلی حجاب و مقدسات و فلان نبوده و داعیه ی معیشت و اقتصاد مردم را دارند.
+ برای نوشتن مطلب قبلی، تردید داشتم. چون مقصود آن اعتراض کننده های بدبخت نیستند. مراد اغتشاشگر است.
+ حالم روحی ام حسابی بهم ریخته است. من عزیزانم را دوست دارم. تلاشم را میکنم تا آنها را فارغ از نگاه سیاسی و خشمی که بابت دیگر چیزها بهشان هجوم آورده ببینم. اما واقعاً هتک حرمت و توهین به مقدسات آدم را تا پای مرگ میکشاند. دیشب موقع خواب باز هم حال مرگ داشتم. دوباره نزدیک به یک حمله تنفسی بودم. تصاویر دلخراش آن ترور، آن بچه ها ... آن میدان جنگ هر روز این چهله میان خیابان، همه شان درون من مرگ و حیرت و نا امنی را بارها و بارها زنده میکنند.
+ فکر میکردم بیشتر از یک هفته بدون اتاق مشاوره دوام بیاورم. ولی حاشا و کلا. حالم دوباره زیر و رو شده.
اون بچه چیزی نیست که از جلو چشمم کنار بره
امان از اینکه باز میگن اینم کار خودشونه
تو هم نگاه نکن
امشب تو خونه ای بودیم که ماهواره بود و شبکه خبری گرفته بودن، زیاد نگاه نکردم
می دونم چون عزیزی در دل تهران داری دل نگرانی
اما لزومی نداره خبرها را پیگیری کنی