صدفی برای دٌر
حجاب احساس ارزشمندی است
که موقعیتی بلند مرتبه برای زنان پدید می آورد ومردان را در محدودیت فرو میبرد...
انسانى که زندگى اش تحت فرمان و اراده اش نیست،
در حس هویّت‌یابى خود، دچار شکست شده است.
تا چه رسد به آنکه هویّتش را به کمال رساند.
زیرا سلیقه و خواست دیگران در زندگى اش تأثیر مى گذارد
و چنان زندگى مى کند که دیگران مى پسندند، نه آن‌گونه که خود مى پسندد.
بى حجاب در اندیشه نمایش خود و زیبایى خویش است.
این امر که عقده حقارت انسان را مى نمایاند، زمینه رشد و تعالى وى را نابود مى سازد؛
در حالى که زن مانند مرد یک انسان است و باید از نظر انسانى رشد و تکامل یابد.
کسى که با نمایش زیبایى خود و گزینش پوششى ویژه در اندیشه جلب نظر دیگران به سر مى برد،
در حقیقت مى خواهد با تکیه بر جذابیتهاى ظاهرى خویش و نه اصالتها و ارزشهاى متعالى خود، جایى در جامعه بیابد.
در واقع او از این طریق اعلام مى دارد،
آنچه برایش اصل است و اهمیّت دارد، «زن بودن» او است نه انسانیت و اندیشه و لیاقت و کارآیى اش.
چنین فردى قبل از همه اسیر خویش است
و به مغازه دارى شبیه است که پیوسته در اندیشه تزیین ظاهر و تغییر دکور خود به سر مى برد و
فرصت پرداختن به آرزوهاى بزرگتر را نمى یابد.
به راستى آیا برهنه شدن و کشاندن رفتارهاى جنسى به کوچه و خیابان به آدمى ارزش مى دهد
و انسان را از احساس ارزشمندى بهره مند مى سازد؟ البتّه شاید
احساس رضایت آنى و زود گذر پدید آورد، ولى کمتر کسى است که بر خوردارى از این حالت و رفتار را ارزش تلقى کند
و شخص برخوردار از این روحیه را ارزشمند
بداند. افزون بر این، تأمین هر خواسته اى همیشه با احساس رضایت همراه نیست.
در جامعه اى که برهنگى تمام شریانهاى آن را پر کرده و زن و مرد همواره در حال
مقایسه داشتهها و نداشته هاى خویشند، انسانها در تشویش مستمر و دلهره همیشگى فرو مى روند؛
زیرا رقابت و مقایسه در می‌دانى رخ مى نماید که ظرفیت
رقابت ندارد و بدین سبب، آدمى به تنوع طلبى حریصانه کشیده مى شود.
بی‌تردید تا وقتى این اندیشه فضاى ذهن آدمى را آکنده است، فرصتى براى بروز خلاقیت و ابتکار باقى نمى ماند.
ذهنِ مشغول به تصاحب دل دیگران و جلب نظر مردان و پسندیده شدن،
هرگز اندیشه علمى را بر نمى تابد و نمى تواند یافته اى تازه عرضه کند.
او در پى آن است که در وضعیت موجود پسندیده شود نه آنکه وضعیت را تغییر دهد و با ابتکار و خلاقیت، طرحى نو در اندازد.
از سوى دیگر، از آنجا که احساس بى ارزش بودن تمام وجود این افراد را پر کرده است،
در پى جبران این کمبود بر مى آیند و چون آسانترین راه رسیدن به این احساس،
مقبول دیگران واقع شدن است، از طریق برهنگی،
در این مسیر گام بر مى دارند تا به شکلى، احساس ارزشمندىِ از کف رفته خود را جبران کنند.
در حالى که شخص بر خوردار از حجاب هرگز چنین نیازى را احساس نمىکند.
در نگاه او بهترین راه جبرانِ احساسِ ارزشمندى آن است
که خود را از دسترس بیگانگان دور نگهدارد و مقام و موقعیت خود را پایین نیاورد.
ویلیام جیمز به صراحت توصیه مى کند:
زنان عزّت و احترامشان به این است که به دنبال مردان نروند،
خود را مبتذل نکنند و خود را از دسترس مردان، دور نگهدارند.
پس حجاب احساس ارزشمندى است؛
که موقعیتى بلند مرتبه براى زنان پدید مى آورد و مردان را در محدودیت فرو مى برد.
(+)
سلام عزیز دلم
خوبی خانمی
مرسی که به فکرمی و برام دعاهای قشنگ میکنی
فدات شم من