فعلن لاکپشتی هستم
جمعه, ۱۹ مهر ۱۳۹۲، ۱۰:۱۳ ب.ظ
" بسم الله الرحمن الرحیم "
سلام خدمت دوستان :)
بدون مقدمه ، شرمنده آمده ایم این سوی دنیا نت و این ها نیست!
ما تازه خونه به خونه شدیم و توی این منطقه با کمال تعجب تکنولوژی ای دی اس اِل امکانات فنی اش نیست به همین علت ما هم از این نعمت بی بهره ایم! الان که خدمت تان مینویسم با هزارتا زحمت یک عدد دایال آپش رو راه انداختم ! پُر واضحه که با این تکنولوژی بالایی که در اختیارمان قرار گرفته امکان سرزدن به دوستان و گذاشتن نظر را مثل قبل نداریم حداقل برای دو هفته مگر اینکه زمانی رو از نت دانشگاه فیض ببریم! هیچی دیگه گفتم که گفته باشم!
جای دوستان خالی اسباب کشی حسابی مهره گردن مان که چه عرض کنم ستون فقراتمان جا افتاد!
صرفا جهت اطلاع : این قسمت (حرف های راحت) از اون بالای وب کامنت دونیش بازه صحبت های بی ربط با متن ها رو ببرید اون بالا
۹۲/۰۷/۱۹
میگن روزی یک بینوایی در کنار جوی اب خیابانی نشسته بود و نان خشکی را در گند اب جوی میزد و به دهان میگذاشت و هر بار شکر خدا میکرد و تعجب رهگذران را بر می انگیخت .
رهگذری دل به دریا زد و پرسید : عزیز دل من , ان نان خشک و کپک زده و این گنداب جوی , خوردنش شکر خدا داره ؟؟!!
پاسخ داد : این شکر از هزارتا ....... تعریف و تمجید برای خدا بدتره
در باب خانه اجاره ای ات گفتم
اخه توی این کشور گوهر بارو گوهر دارو گوهر خیزو گوهر سازو گوهر ریز , چرا باید از حداقلها محروم بود .
و این درحالیست که ولی و قیم ملت روی ماترک چنبره زده و هرجور بخواد خرج میکنه , بغیر از برای فرزندان خودش
مثلا 727 هزار میایرد تومان از خزانه دولت (در امد ملی و بیت المال ) بودجه میگیره (از خرد و کلان و پیرو جوان , به ازای هر نفر 9میلیونو هفتصد هزار تومان) تا فقط یکسال کشور را سرپا نگه داره
و اگر این سرمایه های خدادادی درست مدیریت بشه و دست نااهش نیفته , کلمه فقر در کشور نا مفهوم خواهد شد.
ولی افسوس که عده ای با ایجاد فقر و غم و غصه و محدودیت و محرومیت دارن روزبروز فربه تر میشن و اهرمشونو محکمتر میکنند.
و مثل پزشکی که اگه یه روز مریض نداشته باشه , گلایه میکنه که بازار امروز خراب بود . و اگر همینطور ادامه پیدا کنه , از افتخار و سفره رنگی خبری نخواهد بود