یارب از ابرٍ هدایت برسان بارانی/ پیش تر زان که چو گردی ز میان برخیزم...*
« بسم الله الرحمن الرحیم »
این را شما خانم ها بدانید،وجود شما آن تحولی را در روحیات مرد به وجود می آورد که گاه هیچ عاملی نمی تواند آن تحول را ایجاد کند.شما می توانید دل مرد را گرم کنید و به او امیدواری به زندگی و شوق ادامه کار بدهید.اصلاً این توان در شما هست که در وجود مرد نیرو بدمید.وجود شما این قدر مهم است.مرد هم نسبت به زن همین است.حالا مرد گاهی ممکن است[البته این گاهی قید کمی هست.آقا در حق مردا لطف داشتند.] مثلاً اخم آلود وارد خانه شود.اگر زن قدری عقل و پختگی اش بیشتر باشد و از اخم او جا نخورد و لبخند نشان دهد و در مقابل محبت بورزد،یواش یواش با افسون محبت،می تواند گره اوقات تلخی و بد اخلاقی مرد را باز کند و ببیند که او چه احتیاج داشت.من این حرفی که می گویم خواهش میکنم مردها نشنوند;چون ممکن است بدشان بیاید!شما خانم ها این را بدانید آقایان تا آخر هم مثل یک پسربچه هستند و باید اداره شان کنید.البته اگر این حرف از زبان ما به گوش مردها برسد ،لابد از ما گله خواهند کرد.واقعاً خانم ها باید این بچّه پسری را که حالا ریشش هم بعد از پنجاه،شصت سال زندگی سفید شده اداره کنند.
ص 70 ،کتاب خانواده
"زن و شوهر (در غرب) ظاهرا در یک خانواده اند، در دفتر هم اسمشان ثبت شده، عقد شرعی هم خوانده اند؛ اما آن پیوند دهنده اصلی نیست، چرا؟ چون این ذخیره ارزشمند غریزی طبیعی را که باید پشتوانه خانواده باشد در جاهای دیگر مصرف کرده اند. اصلا احتیاجی نسب به هم احساس نمی کنند. به هم می گویند "my dear " ، عزیز من، اما این فقط در زبان است. این مای دیری است که وقتی هم بخواهد طلاقش بدهد، می گوید مای دیر می خواهم طلاقت بدهم! یعنی هیچ!" آقا 81/7/11
پ.ن : هر بلایی کز تو آید رحمتی است ... (سمعی سخنان آقای نفس)
وَ الی اللهِ تُرجَعُ الاُمور ...
*حافظ
درسته؟!!
ناراحت نشدم اصلا
خیلی هم خوشحالم راهنماییم کردین که واقعا هم مفید بود
اشتباه کردم رو به خاطر حرف شما ننوشتم که
واسه این نوشتم که من واقعا اهل عمل نیستم و واقعا تموم حرفام بهانه است
چون تنبلم
اشتباه کردم که وقت شما رو گرفتم
اینو به خاطر حرف شما نگفتم که
نمیدونم چجوری بگم منظورمو!
خلاصه که
حالا حالا ها کار دارم باهاتون
بعدا از دستم کلافه میشید
:))
اینم آی دیم
ان شاالله بعدا بیشتر با هم آشنا میشیم