درد و دل

"بسم الله الرحمن الرحیم"

با اینکه دلم خوش نیست وقتی هوای دلم ابریست، اما

خوش میشوم ...وقتــــــــــــــــــی

میبینم دوستانی دارم که با وجودشان 

همه ی غم های عالم در برابرم رنگ میبازند

چراکه سراسر وجودشان وماهیتشان 

رنگ وبویی نیلی ،از آن 

نیلگون های خدایی دارد

.

.

.

  گاهی اوقات باید حتما زلزله ای بنیادت را بهم بریزد ، طوفانی دریای آرام دلت را مهیب کند ، وغمی درونت را فراگیرد 

تا به داشته هایت فکر کنی ، تا به آنکه وجودت به وجودش متصل است فکر کنی.....

فکر کنی و فکر کنی تا اینکه برسی به نیمه پر لیوان ، تا این که پاسخ گوی این سوال شوی " الیس الله بکاف عبده (زمر36) "

تااین که متوجه نعمت های بزرگی بشی که خدا گذاشته کنارت اما از بی عرضگی و تنبلی خودت دست نیافتنی شدن

تاحالا دقت کردی چه قد دوستای مهربون مثل فرشته ، همراه ، بامعرفت.....چه قد از اینا خدا واست گذاشته....

با این حال با خودت بگو که خوشبخت ترین هستی چرا که او برای تو کافیست

دلم خیلی گرفته بود 

از هیچی نه 

فقط از خودم 

خود ، خودم

از این که چرا روح خودم رو عذاب میدم

از اینکه آدمی که پی جسم ومادیات  خودم میره

باید توفکر روح لطیف خودم هم باشه 

همان روح لطیف خود ، خودم

همان روحی که خدا اون رو به خودم هدیه داد 

و چه هدیه ای 

گران قیمت تر از این دیده بودی

باخودت فکر کن این روح خودم که به خودم دادند 

آیا لایقش بود

آیا هواش رو داشت

آیا بابت شکر این هدیه ارزشمند 

ازش خوب نگه داری کرد

بهش رسید

پروبالش داد

چه قد خودش رو به آب وآتیش زد تا این روح خودم پربگیره

اصلا فکر کرد به اینکه این پر بگیره ؟

حالا پر گرفت کجا بره ؟

بزرگ که شد پر که گرفت راهش رو نشونش بده تا

از قافله روح خودم های دیگه عقب نمونه 

فک کردی باید جای این هدیه چی پس بدی

مگه میتونی چیزی پیدا کنی  ارزشمندتر واسه هدیه دادن جز خودش 

جز خود روح خودم

اگه که تا الان بهش فک نکرده بودی الان برو تو فکرش